Het Mijnproject in Eygelshoven

Geschiedenis, dus ook het mijnverleden, is weer in. Praten over vroeger mag weer, want geschiedenis, dat zijn lessen in identiteit, en dat is iets waar wij naarstig naar op zoek zijn. “Wie zijn we, waar komen we vandaan en hoe zijn we geworden tot wat we nu zijn”? Die vragen zijn nu aan de orde. Wij willen weten wat onze nationale of regionale identiteit is en daarin spelen de voormalige mijnen een belangrijke rol.
Op 20 februari 1970 werd de mijn Laura gesloten en op 20 december 1974 werden de laatste kolen van de mijn Julia boven de grond gehaald. Na de sluiting van alle steenkoolmijnen in Limburg werd het structuurplan oostelijk mijngebied “van zwart naar groen” uitgevoerd zodat, ook in Eygelshoven, jammer genoeg momenteel nauwelijks zichtbare en tastbare herinneringen aan de mijnindustrie zijn bewaard gebleven. Wij willen dat mijnverleden, met name bij onze jeugd, maar ook bij andere groepen belangstellenden, een beetje doen herleven onder het motto: “er is geen heden zonder verleden”.. Dat zien wij als onze opdracht en daarom heeft het project met de toepasselijke naam “Leven en werken tussen de schachten van de mijnen” ook een uitgesproken educatief karakter. Om die reden is er een lesbrief ontwikkeld. Daarnaast komt er een vraag- en opdrachtenboekje en een dvd met beeldondersteunend materiaal. De mijnindustrie maakte vroeger zo’n wezenlijk deel uit van onze regionale identiteit, dat wij dat de kinderen graag willen laten ontdekken. Daarom zijn onze doelgroepen ook voornamelijk leerlingen van groep 7 en 8 van de basisscholen, maar daarnaast ook leerlingen van de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Tot onze vaste bezoekers mogen wij rekenen de plaatselijke basisscholen “De Veldhof” en “De Schatkist” en de basisschool Schaesberg, die  gratis kunnen beschikken over de lesbrief en het vragen- en opdrachtenboekje. Wij doen alle moeite om het aantal deelnemende scholen uit te breiden.

De werkgroep “mijnproject” van de stichting “Eygelshoven door de eeuwen heen” biedt u de mogelijkheid om met uw familie, uw vereniging of andere groepssamenstellingen ons project te bezoeken.

__________________________________________________________________________________________________________________________

Wij bieden u een uniek programma van ongeveer 2,5 uur.

– een inleiding op het mijnverleden en de doelstelling van het project.
– een diavoorstelling over het leven van de mijnwerker, zowel boven- alsook ondergronds. De beelden worden van commentaar voorzien door John Coervers.
– bezoek aan de tentoonstellingsruimte, waar u alle attributen, die ook daadwerkelijk ondergronds zijn gebruikt, in de hand kunt nemen.
– er bestaat de mogelijkheid, om tegen een geringe vergoeding, gebruik te maken van de fotoservice van de fotograaf van heemkundevereniging en om koffie met vlaai te bestellen.

Als u geïnteresseerd bent en het project wilt bezoeken, neem dan contact op met Dhr. John Coervers, via het contact formulier of bel met het onderstaande nummer tijdens openingsuren. U kunt ook een e-mail sturen naar mijnproject.seddeh@gmail.com

Namens de stichting “Eygelshoven door de eeuwen heen”, de leden van de werkgroep “mijnproject”, momenteel bestaande uit: John Coervers en Wim Simons

Afscheid van een vriend

Jaren lang stond hij er,
Aan de ingang van de mijn.
Samen met nog drie andere vrienden.
Vele malen trokken mijnwerkers aan hem voorbij,
op weg naar hun werkplek, de mijn.
Of na afloop van de “sjieg” op weg naar huis.
Hij zag lief en leed van de mijnwerkers
En soms trok ook een lijkwagen aan hem voorbij,
Als er weer een ongeluk was gebeurd op de mijn.
Hij heeft veel gezien,
Ook zag hij het einde van de mijn.
Slopers reden aan hem voorbij
Een kale vlakt bleef over
Niet al te lang, want er werd weer gebouwd.
Jonge gezinnen kwamen voor de mijnwerkers in de plaats.
Hij keek toe hoe kinderen speelden op het terrein.
Auto’s reden aan hem voorbij op weg naar …
De laatste jaren ging het niet meer zo goed met hem
Langzaam werd hij steeds kaler…
De dood nabij …
En nu in april 2011 was het zover …
De zaag er in, tot aan de wortel werd onze vriend weggesnoeid.
En een dag later de stronk met wortel en al weggetrokken.
Ik heb het niet zien gebeuren.
Ik heb geen afscheid kunnen nemen.
Een vriend is weg.
Een vriend van alle mijnwerkers en van alle mensen die aan hem voorbij gingen.
Hij stond in de Laurastraat
De Rode Beuk
Hij ruste in vrede…

(geschreven door Dhr. Herman Langen)